Project Masker
Betreft thema StEK zomerexpositie
Buiten-Binnen-Leven:
De eerste gedachten die bij mij opkomen bij deze drie trefwoorden zijn heden-verleden-toekomst en dit te willen uitdrukken in een gipsen masker van mijn eigen gezicht waarin ik het thema ga weergeven.
Buiten-Zelfportret
Deze wil ik maken in 3-D van gipsverband.
Binnen-Verleden-Binnenzijde
De dagelijkse verwondering van een kind.
Leven-Toekomst
Het verleden heeft de basis gevormd van mijn leven.
Hoe ging ik te werk:
Ik heb mijn gezicht ingesmeerd met vaseline waarna ik het met gipsverband bekleedde. Ik spaarde de neusgaten uit zodat ik nog wel kon ademen. Binnen enkele minuten werd het verband hard en kon ik het masker voorzichtig van mijn gezicht halen. Deze heb ik vervolgens 24 uur laten drogen.
Ik ben op zoek gegaan naar een jeugdfoto van mijzelf. In de schaarse collectie vond ik een van mijn eerste pasfoto’s.
Een 4-5 jarig Alice-je op haar best in een glad gestreken jurkje, met pijpenkrullen en een grote gesteven strik met stippeltjes in het haar. Zoals mijn mama mij zo graag zag… maar er was ook een andere Alice…. Wij woonden midden in het bos van het groene Veluwse Hoenderloo. Het mooiste en meest uitdagende speelterrein wat een kind zich maar kon wensen. Er moest elke avond een teil warm water en een borstel met een lik groene zeep aan te pas komen om mij schoon te kunnen boenen. Een opmaak voor de nacht om de volgende dag weer schoon en helder het avontuur aan te gaan.
De dagelijkse ervaringen van een kind die opgroeit in een bosrijke omgeving heb ik ervaren als één groot sprookje! Dat “groene” buitenleven zou ik graag willen uitdrukken aan de binnenkant van het masker. Hoe precies wist ik nog niet. Misschien met miniatuur boompjes uit de modelbouw? Ik moest daar nog wel iets op verzinnen.
Het dierbare pasfotootje heb ik in zwart/wit vergroot tot A-4 formaat en scheurde het in willekeurige stukjes om deze op de buitenkant van het masker te plakken. Met behang plaksel ging ik aan de slag. En wat schetste mijn grote verbazing...de opgeplakte stukjes kleurde langzaam in groenetinten, een mooi cadeautje van het toeval! Verbazingwekkend...en daar hou ik nu zo van...onverwachtse wendingen en resultaten van materie waar je vooraf geen weet van hebt hoe het zal uitpakken. Vol verwachting van het eindresultaat ben ik verder gaan plakken. Ondertussen even in mijn atelier de radio aangezet…
En weer werd ik verwonderd door de plotselinge song van de band Smokie : ”Living Next Door To Alice” met het refrein: ”Alice...Alice...who the fuck is Alice…” Dit toeval maakte mijn project wel héél bijzonder, wat ik de kijker niet wil onthouden. Het is goed zo, het moet zo worden en het zal zijn zoals het wordt. Ik ben opgetogen, verrast en blij!
In contrast met het positief heb ik voor de binnenkant mijn portretje in kleiner formaat in zijn geheel gebruikt en is ook als zodanig herkenbaar.Door dezelfde kleuren die door de verbinding van de lijm en de zwarte printer inkt spontaan is ontstaan, vormt de buiten met de binnenkant een mooie eenheid.
Ooit kreeg ik een klein rubberen Disney-Alice-je in haar bekende blauwe jurkje. Deze toverde ik om in een gouden exemplaar. Dit als metafoor voor de vele gouden momenten die ik als kind heb beleefd. Dit figuurtje plaatste ik in de binnenkant van het masker en gaf Alice een laddertje om het avontuur tegemoet te kunnen gaan. De ronde spiegel die ik op een draaischijf heb geplaatst is een metafoor voor het heden waarin momenten van het leven gespiegeld worden en naar ik hoop nog lang in beweging zullen blijven. Zo is mijn cirkel rond. Dit eigenzinnige zelfportret is mede tot stand gekomen door mijn lieve ouders die mij vernoemde naar het kleine meisje Alice die door het volgen van een konijn via zijn holletje in een wonderlijke wereld terecht kwam en waar zij bijzondere avonturen heeft beleefd. Inmiddels ben ik 73 maar hoop nog vele wonderlijke avonturen in mijn eigen kunstzinnige Wonderland te mogen ervaren, wat ik graag met de kijker deel.
StEK, augustus 2023 Alice
nb: ga voor de video naar 'Masker' bij Ruimtelijk werk